Osteopathie

Osteopathie is een manuele geneeswijze, waarbij de oorzaak van de klacht wordt gezocht in bewegingsverlies van gewrichten, organen en delen van de schedel. De behandeling bestaat uit het herstellen van de beweeglijkheid van deze structuren, waarmee de osteopaat ook het zelfcorrigerend vermogen van het lichaam stimuleert. Dus wordt er niet alleen gekeken naar het gebied waar de klacht zich openbaart, maar naar het functioneren van het hele lichaam. 

Een osteopaat onderscheidt in het lichaam drie bewegingssystemen:

Pariëtale systeem: bewegingsapparaat, dat wil zeggen botten, spieren en gewrichten. 

Viscerale systeem: inwendige organen met ophangsysteem, bloedvaten en lymfestelsel.

Cranio-sacrale systeem: schedel en wervelkanaalcomplex met zenuwvoorzieningen.

Er is sprake van een continue wisselwerking tussen de drie bewegingssystemen. Uitgangspunten in de osteopathie zijn, dat het lichaam één geheel is en dat alles in het lichaam moet kunnen bewegen. Een bewegingsbeperking in één systeem heeft dan ook direct invloed op de andere systemen en kan resulteren in het ontstaan van klachten. Doel van de osteopathie is het opsporen en behandelen van de primaire oorzaak van uw klacht.

Osteopathie is gebaseerd op uitgebreide kennis en de onderlinge relaties tussen anatomie, fysiologie en embryologie.